Ανοικτή επιστολή Χάρη Πλούμη

Έκπληκτος παρακολουθώ τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Θα ήθελα να πάρω θέση. Η θέση μου ειναι απλή και ξεκάθαρη. Δεν πρέπει η ομάδα να επηρεαστεί σε καμία περίπτωση από τα τελευταία γεγονότα. Δεν έχει σημασία ποιος ή ποιοι φταίνε. Το θέμα είναι η ομάδα να πάει ενωμένη στο μάτς του Σαββάτου...

Δεν λυγίσαμε σε πολύ πιο δύσκολες στιγμές...

Το 2006 στο τελευταίο ματς, όταν χάναμε με 5 γκόλ και με ελάχιστο χρόνο να απομένει.

Το 2008 στο γήπεδο της Αιγείρας με ενα 2-0 στην πλάτη μας και τους αντιπάλους σίγουρους για την νίκη, κυριολεκτικά "πεθάναμε" μέσα στο γήπεδο και γυρίσαμε απ' την κόλαση.

Το 2008 στη Ριζούπολη και ενώ οι αντίπαλοι άρχισαν τα πανηγύρια πάλι δεν μας νίκησαν.

Ποτέ δεν θα μας κερδίσουν και δεν θα μας σπάσουν τον τσαμπουκά...

Και τι δεν έχουμε δει τόσα χρόνια στην Αιγείρα αλλά και πλέον εδώ στην Αθήνα.

Να επιστρατεύουν τελευταία στιγμή μη δικούς τους παίκτες, να παρατάνε παιχνίδια, να μην κατεβαίνουν καν, να ρίχνουν ξύλο, να απειλούν, να κάνουν μηνύσεις, να έχουμε εμείς πάντα κόντρα την διαιτησία, να μας σταματάνε την φάση και μετά να λένε "συγνώμη, παίζεται, δεν βγήκε άουτ" ώστε να δεχτούμε γκολ, διαιτητές να ανέχονται το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων ενώ παράλληλα τιμωρούν αυστηρά το δικό μας.

Έχουμε αγωνιστεί και με 5 παίκτες, και χωρίς βασικά στελέχη, και κουρασμένοι, υπό κάθε δύσκολη συνθήκη...

ΜΑΣ ΤΡΕΜΟΥΝ... ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ... ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ... ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΙΔΡΟΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΛΥΓΙΣΟΥΝ