Κόντρα σε προγνωστικά και προβλέψεις, απέναντι σε μια ομάδα που πολλοί προεξοφλούν ως Πρωταθλήτρια του Ομίλου, ο Παναιγειρατικός κατάφερε (για άλλη μία φορά) να βγάλει στο γήπεδο τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν γνωστό σε κάθε αντίπαλο και τον οδήγησαν στην περσινή πορεία μέχρι τον τελικό: πάθος, αγωνιστικό θράσος, άγνοια κινδύνου, αδιαφορία για τη δυναμικότητα του αντιπάλου. Με δυο λέξεις, ποδοσφαιρική "μαγκιά"!Το αποτέλεσμα του γηπέδου 2 έκανε τον... γύρο του Ελαιώνα και σκόρπισε χαμόγελα αλλά και... προβληματισμό: Παναιγειρατικός - Χέις εν Χίντινκ 5-1, ή με άλλα λόγια, "Η επιστροφή της Μαύρης Αρμάδας"...
"Διαβασμένοι" στη μάχη
Το άψογο στήσιμο της ομάδας από τον coach Παπανικολάου ήταν το... γκολ από τα αποδυτήρια για τους "μελανόλευκους". Με τρία αμυντικά χαφ (Μάντζος-Τσιμπούρης-Κρεκούκιας) και μοναδικό προωθημένο τον Ερμείδη ο Αιγαλεώτης τεχνικός δημιούργησε μια αριστοτεχνική "παγίδα" για τους "μπλε" που παρουσιάζουν την πιο αποτελεσματική επίθεση του Ομίλου. Η καλοδουλεμένη αμυντική μηχανή του ΑΟΠ, παρά την απουσία του φυσικού της ηγέτη Γιώργου Ντοά, με Λάμπρου, Πάτση και Φιριππή, όρθωνε αδιαπέραστο τείχος μπροστά από την εστία του Μάνδυλα.
Και πράγματι, ο αγώνας εξελίχθηκε σαν ολόγραμμα όσων είχε σχεδιάσει λίγα λεπτά πριν ο Πέτρος Παπανικολάου στο πινακάκι του. Η Χέις προσπάθησε να πάρει το ρυθμό του αγώνα. Η ανασταλτική λειτουργία της "Αρμάδας", ωστόσο, ματαίωνε κάθε αισιόδοξη σκέψη για τους πρωτοπόρους. Η άμυνα του ΑΟΠ ξακινούσε από πολύ ψηλά με τους μέσους της ομάδας να μην χάνουν στιγμή τους χώρους ευθύνης τους παρά τη συνεχή κίνηση των αντιπάλων. Ο κινητικός Χάρης Ερμείδης μονοπωλούσε το ενδιαφέρον της "μπλε" άμυνας, αφήνοντας άπλετο χώρο στους ακραίους του ΑΟΠ να πλαγιοκοπήσουν τη Χέις. Και κάπου εκεί, ήρθε η ώρα για τον απόλυτο αιφνιδιασμό.
Δύο υπέροχα τέρματα από τον εξαιρετικό και ουσιαστικό Χάρη Ερμείδη, και τα γκολ των Κρεκούκια και Τσιμπούρη, ήρθαν σαν "σοκ και δέος" για την αντίπαλη ομάδα, επιστέγασμα της κορυφαίας συλλογικής προσπάθειας του Παναιγειρατικού. Η βροχή των γκολ (4-0 σκορ ημιχρόνου!) αιφνιδίασε τους πολυδιαφημισμένους αντιπάλους, οι οποίοι κυριολεκτικά δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι απέναντί τους θα βρουν μια τόσο οργανωμένη ομάδα. Η "αντεπίθεσή" τους στο β΄ μέρος έμεινε στα χαρτιά. Το γρήγορο γκολ του Τάκη Φιριππή, που επέστρεψε φορμαρισμένος στη βασική οκτάδα, διέλυσε οριστικά κάθε σχέδιο ανατροπής του σκορ.
Στο "φουλ" οι μηχανές
Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν τα γρανάζια της "μελανόλευκης μηχανής" εξακολουθούσαν να δουλεύουν σαν ελβετικό ρολόι: Ο κορυφαίος Γιάννης Λάμπρου ανταποκρίθηκε πλήρως στον ρόλο του αντι-Ντοά, παίρνοντας τα συγχαρητήρια του αντίπαλου στραίκερ (!), ενώ οι "ολύμπιοι" Πάτσης και Φιριππής στάθηκαν άριστοι συμπαραστάτες σε μια αδιαπέραστη τριάδα που δικαίωσε τον τίτλο της κορυφαίας (διαχρονικά) άμυνας του Ελαιώνα. Πίσω τους, ο Βασίλης Μάνδυλας ενέπνευσε εμπιστοσύνη για ακόμη ένα ματς, οργανώνοντας την άμυνά του, ιδιαίτερα στα πολλά και επικίνδυνα στημένα έξω από την περιοχή. Ο Χάρης Ερμείδης ήταν αναμφίβολα ο "δήμιος" της Χέις, καθώς εκτός από τα δύο γκολ κατάφερε να ανοίξει την αργή άμυνα των πρωτοπόρων, δίνοντας χώρο στους συμπαίκτες του. Την ίδια ώρα η μεσαία γραμμή του ΑΟΠ ήταν... χάρμα οφθαλμών, με αλληλοκαλύψεις και άριστη ανάπτυξη στην κόντρα. Ο σταθερός Δημήτρης Μάντζος είχε καθοριστική συμμετοχή στο ανασταλτικό κομμάτι ενώ ο ακούραστος Φίλιππος Κρεκούκιας με τον υπερδραστήριο Δημήτρη Τσιμπούρη δεν σταμάτησαν λεπτό να αναπτύσσονται στο χώρο με πολλά τρεξίματα, εξαιρετικές μεταβιβάσεις και κινήσεις χωρίς μπάλα. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί, άλλωστε, ότι -ιδιαίτερα μετά το γκολ της "τιμής" για τη Χέις- οι Αιγειράτες απώλεσαν 3-4 κλασικές ευκαιρίες για να δώσουν στο σκορ ακόμη πιο... "αστρονομικές" διαστάσεις, "κρύβοντας" τη μπάλα από την αντίπαλη ομάδα!
Δικαίωση και εκτόνωση
Τι κι αν οι σαστισμένοι πρωτοπόροι προσπαθούσαν να ενθαρρύνουν αλλήλους, φωνάζοντας πως "και από 6-1 έχουν γυρίσει ματς"; Τα πανηγύρια ανήκαν στους Αιγειράτες και στους πεισμωμένους ποδοσφαιριστές του Παναιγειρατικού. Το τελευταίο σφύριγμα του άριστου διαιτητή έφερε την ανακούφιση και -επιτέλους- την ευτυχία στα "γκρίζα" αποδυτήρια του ΑΟΠ, αναδεικνύοντας την πίεση που είχαν συσσωρεύσει οι Αχαιοί όλη τη φετινή περίοδο.
Μια ομάδα πληγωμένη, χτυπημένη από ατυχίες, εσωτερικές έριδες και προβλήματα. Μία ομάδα καταδικασμένη να ζει στη "σκιά" του κορυφαίου Παναιγειρατικού όλων των εποχών, όπως έχει προεξοφληθεί το περυσινό συγκρότημα του τελικού. Μια ομάδα απομονωμένη, χωρίς τη στήριξη των προηγούμενων χρόνων, χωρίς το επικοινωνιακό παιχνίδι παλαιότερων πρωταθλημάτων, χωρίς σημαίες και λάβαρα, στην πιο απαιτητική λίγκα που έχει ποτέ συμμετάσχει ομάδα του Παναιγειρατικού. Δέκα άνθρωποι, λιγότεροι από ποτέ, πεισμωμένοι, ενωμένοι, στην πιο δύσκολη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του ΑΟΠ.
Η λέξη "δικαίωση" είναι πολύ μικρή για να περιγράψει το συναίσθημα όσων βρέθηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο γήπεδο 2 του Ελαιώνα.
"Διαβασμένοι" στη μάχη
Το άψογο στήσιμο της ομάδας από τον coach Παπανικολάου ήταν το... γκολ από τα αποδυτήρια για τους "μελανόλευκους". Με τρία αμυντικά χαφ (Μάντζος-Τσιμπούρης-Κρεκούκιας) και μοναδικό προωθημένο τον Ερμείδη ο Αιγαλεώτης τεχνικός δημιούργησε μια αριστοτεχνική "παγίδα" για τους "μπλε" που παρουσιάζουν την πιο αποτελεσματική επίθεση του Ομίλου. Η καλοδουλεμένη αμυντική μηχανή του ΑΟΠ, παρά την απουσία του φυσικού της ηγέτη Γιώργου Ντοά, με Λάμπρου, Πάτση και Φιριππή, όρθωνε αδιαπέραστο τείχος μπροστά από την εστία του Μάνδυλα.
Και πράγματι, ο αγώνας εξελίχθηκε σαν ολόγραμμα όσων είχε σχεδιάσει λίγα λεπτά πριν ο Πέτρος Παπανικολάου στο πινακάκι του. Η Χέις προσπάθησε να πάρει το ρυθμό του αγώνα. Η ανασταλτική λειτουργία της "Αρμάδας", ωστόσο, ματαίωνε κάθε αισιόδοξη σκέψη για τους πρωτοπόρους. Η άμυνα του ΑΟΠ ξακινούσε από πολύ ψηλά με τους μέσους της ομάδας να μην χάνουν στιγμή τους χώρους ευθύνης τους παρά τη συνεχή κίνηση των αντιπάλων. Ο κινητικός Χάρης Ερμείδης μονοπωλούσε το ενδιαφέρον της "μπλε" άμυνας, αφήνοντας άπλετο χώρο στους ακραίους του ΑΟΠ να πλαγιοκοπήσουν τη Χέις. Και κάπου εκεί, ήρθε η ώρα για τον απόλυτο αιφνιδιασμό.
Δύο υπέροχα τέρματα από τον εξαιρετικό και ουσιαστικό Χάρη Ερμείδη, και τα γκολ των Κρεκούκια και Τσιμπούρη, ήρθαν σαν "σοκ και δέος" για την αντίπαλη ομάδα, επιστέγασμα της κορυφαίας συλλογικής προσπάθειας του Παναιγειρατικού. Η βροχή των γκολ (4-0 σκορ ημιχρόνου!) αιφνιδίασε τους πολυδιαφημισμένους αντιπάλους, οι οποίοι κυριολεκτικά δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι απέναντί τους θα βρουν μια τόσο οργανωμένη ομάδα. Η "αντεπίθεσή" τους στο β΄ μέρος έμεινε στα χαρτιά. Το γρήγορο γκολ του Τάκη Φιριππή, που επέστρεψε φορμαρισμένος στη βασική οκτάδα, διέλυσε οριστικά κάθε σχέδιο ανατροπής του σκορ.
Στο "φουλ" οι μηχανές
Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν τα γρανάζια της "μελανόλευκης μηχανής" εξακολουθούσαν να δουλεύουν σαν ελβετικό ρολόι: Ο κορυφαίος Γιάννης Λάμπρου ανταποκρίθηκε πλήρως στον ρόλο του αντι-Ντοά, παίρνοντας τα συγχαρητήρια του αντίπαλου στραίκερ (!), ενώ οι "ολύμπιοι" Πάτσης και Φιριππής στάθηκαν άριστοι συμπαραστάτες σε μια αδιαπέραστη τριάδα που δικαίωσε τον τίτλο της κορυφαίας (διαχρονικά) άμυνας του Ελαιώνα. Πίσω τους, ο Βασίλης Μάνδυλας ενέπνευσε εμπιστοσύνη για ακόμη ένα ματς, οργανώνοντας την άμυνά του, ιδιαίτερα στα πολλά και επικίνδυνα στημένα έξω από την περιοχή. Ο Χάρης Ερμείδης ήταν αναμφίβολα ο "δήμιος" της Χέις, καθώς εκτός από τα δύο γκολ κατάφερε να ανοίξει την αργή άμυνα των πρωτοπόρων, δίνοντας χώρο στους συμπαίκτες του. Την ίδια ώρα η μεσαία γραμμή του ΑΟΠ ήταν... χάρμα οφθαλμών, με αλληλοκαλύψεις και άριστη ανάπτυξη στην κόντρα. Ο σταθερός Δημήτρης Μάντζος είχε καθοριστική συμμετοχή στο ανασταλτικό κομμάτι ενώ ο ακούραστος Φίλιππος Κρεκούκιας με τον υπερδραστήριο Δημήτρη Τσιμπούρη δεν σταμάτησαν λεπτό να αναπτύσσονται στο χώρο με πολλά τρεξίματα, εξαιρετικές μεταβιβάσεις και κινήσεις χωρίς μπάλα. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί, άλλωστε, ότι -ιδιαίτερα μετά το γκολ της "τιμής" για τη Χέις- οι Αιγειράτες απώλεσαν 3-4 κλασικές ευκαιρίες για να δώσουν στο σκορ ακόμη πιο... "αστρονομικές" διαστάσεις, "κρύβοντας" τη μπάλα από την αντίπαλη ομάδα!
Δικαίωση και εκτόνωση
Τι κι αν οι σαστισμένοι πρωτοπόροι προσπαθούσαν να ενθαρρύνουν αλλήλους, φωνάζοντας πως "και από 6-1 έχουν γυρίσει ματς"; Τα πανηγύρια ανήκαν στους Αιγειράτες και στους πεισμωμένους ποδοσφαιριστές του Παναιγειρατικού. Το τελευταίο σφύριγμα του άριστου διαιτητή έφερε την ανακούφιση και -επιτέλους- την ευτυχία στα "γκρίζα" αποδυτήρια του ΑΟΠ, αναδεικνύοντας την πίεση που είχαν συσσωρεύσει οι Αχαιοί όλη τη φετινή περίοδο.
Μια ομάδα πληγωμένη, χτυπημένη από ατυχίες, εσωτερικές έριδες και προβλήματα. Μία ομάδα καταδικασμένη να ζει στη "σκιά" του κορυφαίου Παναιγειρατικού όλων των εποχών, όπως έχει προεξοφληθεί το περυσινό συγκρότημα του τελικού. Μια ομάδα απομονωμένη, χωρίς τη στήριξη των προηγούμενων χρόνων, χωρίς το επικοινωνιακό παιχνίδι παλαιότερων πρωταθλημάτων, χωρίς σημαίες και λάβαρα, στην πιο απαιτητική λίγκα που έχει ποτέ συμμετάσχει ομάδα του Παναιγειρατικού. Δέκα άνθρωποι, λιγότεροι από ποτέ, πεισμωμένοι, ενωμένοι, στην πιο δύσκολη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του ΑΟΠ.
Η λέξη "δικαίωση" είναι πολύ μικρή για να περιγράψει το συναίσθημα όσων βρέθηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο γήπεδο 2 του Ελαιώνα.
