Η ιστορία, που
κουβαλάει στις πλάτες του, είναι ξεχωριστή. Γεμάτη από στιγμές χαράς αλλά και
πικρίας. Ένας ιδιαίτερος συνδυασμός που, ακόμη και αν θες να τον αγνοήσεις, δεν
μπορείς. Σου ασκεί μια διάχυτη γοητεία. Φύσει ηγέτης, ο «Κρεκ» γνώρισε την
παναιγειρατική πραγματικότητα από τα χρόνια της Αιγείρας. Για την ακρίβεια ήταν
καλοκαίρι του 1998 όταν, έφηβος ακόμα, εντάχθηκε στο δυναμικό της ομάδας.Έκτοτε
δέθηκε με αυτήν, την «οικογένεια» του όπως συνηθίζει να την αποκαλεί, και
έμελλε να μην την εγκαταλείψει ποτέ. Ούτε στα εύκολα, ούτε στα δύσκολα. Το «10
το καλό» του ΑΟΠ έδειξε γρήγορα μια έντονη έφεση στο σκοράρισμα και απέκτησε
σχέση εξάρτησης με τα δίχτυα όντας το «βαρύ πυροβολικό» της ομάδας. Διατήρησε
την φήμη αυτή από τα χρόνια της Αιγείρας μέχρι και σήμερα, στα γήπεδα της
Αθήνας, που παραμένει ο κορυφαίος σκόρερ του Παναιγειρατικού με 66 τέρματα σε
99 επίσημες εμφανίσεις.
Τον προσωπικό του λογαριασμό τον «άνοιξε» στην ιστορική
πλέον πρεμιέρα της 25ης Οκτωβρίου του 2008 όταν και πέτυχε το πρώτο
του γκολ στις αθηναϊκές διοργανώσεις με αντίπαλο την Bullet NL (νίκη
με 9-5). Ακολούθησε το πρώτο χατ-τρικ (στις 17 Ιανουαρίου 2009) στο επιβλητικό
11-0 με το Πειρατικό ενώ έκλεισε την σεζόν ως πρώτος σκόρερ της ομάδας με 15
τέρματα σε 15 συμμετοχές, πρωταγωνιστώντας σε μια σειρά από σημαντικές και
πρωτόγνωρες επιτυχίες για τα δεδομένα της εποχής. Συνέχισε να σφυροκοπά τις
αντίπαλες άμυνες και την επόμενη σεζόν. 19 γκολ σε 24 εμφανίσεις αυτή τη φορά
και μια τρελή κούρσα μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης όπου δυστυχώς ήρθε η
απώλεια του τίτλου στην αναπάντεχη διαδικασία των πέναλτι από την Μεικτή ΣΕΦ.
Παρόν και στην δύσκολη χρονιά 2010-2011 όπου, παρά την μετριότατη παρουσία της
ομάδας, ανήκε στους διακριθέντες σκοράροντας 11 τέρματα σε 18 αγώνες. Η επόμενη
σεζόν, η 4η των μελανόλευκων στο πρωτάθλημα του Ελαιώνα ήταν μία σεζόν με
αρκετές ατυχίες για τον ίδιο, συνοδευόμενη από τραυματισμούς αλλά και πολλές
απουσίες λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ωστόσο, στο τέλος ο
απολογισμός ήταν θετικός αφού η ομάδα σφράγισε την παρουσία της στον μεγάλο
τελικό των play off με αντίπαλο τους Μεϊβάντ ενώ καθοριστική ήταν η συμβολή του
«Κρεκ» στην κατάκτηση του Attica Cup (όπου σκόραρε και στις δύο αναμετρήσεις ενάντια στην Ολυμπιάδα). Μοιραία, περιορίστηκε δραστικά η αγωνιστική του συνεισφορά την περσινή σεζόν αφού, με διττό ρόλο πλέον ως
παίκτης-προπονητής της ομάδας, κλήθηκε να ανταποκριθεί σε
πολλές και διαφορετικές ευθύνες στην κρισιμότερη ίσως καμπή της πολυετούς παρουσίας
της ομάδας στην Αττική.
Ωστόσο, στον «ναύαρχο» δεν άρεσε ποτέ να κρύβεται και η
τεράστια προσφορά του δεν περιορίζεται εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Για μια προσωπικότητα σαν αυτόν δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει κάτι
τέτοιο. Ως ενεργό μέλος της παλιάς
φρουράς της Αιγείρας, πρωτοστάτησε στις προσπάθειες της ομάδας να μεταφέρει τις
αγωνιστικές υποχρεώσεις της στην Αττική το 2008 ενώ χάρη σε αυτόν συνέδεσαν κατά
καιρούς το όνομα τους με τον Παναιγειρατικό πολλοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές
μεταξύ των οποίων ο Δημήτρης Τσιμπούρης και ο Κώστας Πάτσης που εξελίχθηκαν
σε δύο από τις πλέον εμβληματικές μορφές της σύγχρονης ιστορίας της «Μαύρης
Αρμάδας». Το καλοκαίρι του 2012, όταν, με την αποχώρηση του Πέτρου
Παπανικολάου από την θέση του προπονητή, δημιουργήθηκε κρίση στο εσωτερικό του
ΑΟΠ, ήταν αυτός παρέα με τον Δημήτρη Μάντζο που πήραν την δύσκολη απόφαση να αναλάβουν την
τεχνική ηγεσία της ομάδας με σκοπό να την οδηγήσουν σ’ έναν νέο κύκλο
επιτυχιών. Έτσι, μαζί με τον ρόλο του ποδοσφαιριστή έχει πλέον και έναν δεύτερο
ρόλο. Αυτόν του προπονητή και συντονιστή της ομάδας της καρδιάς του, όντας πια
στο τιμόνι της.
Τι λέει όμως εκείνος για όλα αυτά; Τι σημαίνει για τον ίδιο
η συμπλήρωση 100 συμμετοχών με την φανέλα του Παναιγειρατικού και τι του έχει
μείνει πιο έντονα χαραγμένο στη μνήμη; Οι δηλώσεις του ήταν η
εξής: «Περίμενα αρκετό καιρό αυτή τη στιγμή βλέποντας και τα άλλα παιδιά να φτάνουν τις 100 συμμετοχές και να
συνεχίζουν και έλεγα ότι άργησα όντας πολύ παλιός στην ομάδα! Είμαι περήφανος που φοράω αυτή τη φανέλα
και όσο αντέχω θα τη βοηθώ από οποιοδήποτε πόστο. Ελπίζω για πολύ καιρό ακόμα.
Κρατάω τις κορυφαίες στιγμές μας που φτάσαμε σε δύο τελικούς και επίσης το
οικογενειακό κλίμα και τις σχέσεις μεταξύ μας που είναι ιδιαίτερες με όλα τα
παιδιά. Ο ΑΟΠ είναι οικογένεια και αυτό
δεν το αλλάζω με τίποτα. Θα ήθελα να ξεχάσω το χαμένο πέναλτι στον τελικό του
2010 με την Μεικτή ΣΕΦ αν και δύσκολο!! Ο απολογισμός κρίνεται θετικός πάντως.
Σίγουρα θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε ένα τρόπαιο τα χρόνια που πέρασαν αλλά
ποτέ δεν είναι αργά. Στο μέλλον, και στο άμεσο μάλιστα, θα ήθελα να δω την ομάδα πρωταθλήτρια και επίσης να την βλέπω ενωμένη
και παρούσα στα γήπεδα να πρωταγωνιστεί. Θέλω να υποσχεθώ στους φίλους μας ότι
θα κάνουμε τα πάντα φέτος ώστε να φτάσουμε στα ημιτελικά και από ‘κει και πέρα
όλα μπορούν να συμβούν. Και επί τη ευκαιρία να κάνω και ένα κάλεσμα σε όλους. Θέλουμε
η ομάδα να είναι πλήρης στα ματς που απομένουν, η βοήθεια όλων είναι απαραίτητη!».
Αυτός, λοιπόν, είναι ο Φίλιππος Κρεκούκιας.
Μια από τις σημαντικότερες μορφές του αιγειράτικου Συλλόγου, ένας πραγματικός leader και
ένας σπάνιος χαρακτήρας. Φίλιππε ευχαριστούμε για όλα. Συγχαρητήρια! Σύντομα και για τις επόμενες 100!!!
Ο Φίλιππος
Κρεκούκιας με αριθμούς:
Συμμετοχές:
99 (6ος στην σχετική λίστα)
Τέρματα:
66 (1ος στην σχετική λίστα)
Ντεμπούτο
και παρθενικό γκολ: 25-10-2008 με Bullet NL (νίκη με
9-5)
Πρώτο
χατ-τρικ: 17-1-2009 με Πειρατικό (νίκη με 11-0)
