Για κάποιους είναι απλά ο Γιώργος. Για άλλους ο Ντοάς.
Ορισμένοι συνηθίζουν να τον αποκαλούν “σκύλο”
, ένα προσωνύμιο που του «κόλλησαν» από τα χρόνια του Δημοτικού. Για όλους όμως
ο Γιώργος Ντοάς είναι και κάτι επιπλέον: Η ζωντανή ιστορία του ΑΟΠ!
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και ο ιστορικός αμυντικός του
Παναιγειρατικού απόψε συμπληρώνει 100 συμμετοχές στα γήπεδα της Αττικής με το
«καράβι» στο στήθος. Το επίτευγμα του μνημειώδες αφού γίνεται ο πρώτος που
μπαίνει στο πάνθεον των Αχαιών με τριψήφιο αριθμό συμμετοχών και θυμίζει σε
όλους ότι Παναιγειρατικός δίχως Ντοά… δεν νοείται. Η παρουσία του, φυσικά, στις
υπηρεσίες της «Μαύρης Αρμάδας» δεν εξαντλείται στους αγώνες που συμμετείχε εντός
της Αθηναϊκής πρωτεύουσας. Απεναντίας, έχει πολύ ζουμί… και το κουβάρι αρχίζει
να ξετυλίγεται από πολύ πίσω στο χρόνο. Για την ακρίβεια απ’ το μακρινό 1996.
Εκεί που -στα μυθικά πλέον παγκάκια της Όττο Βάλτερ- οραματίστηκε μαζί με τους
παιδικούς του φίλους Δημήτρη και Διονύση Μάντζο αυτό που θαυμάζουν και
απολαμβάνουν σήμερα όλα τα μέλη αλλά και οι απλοί φίλοι του ιστορικού συλλόγου.
Με αδιαμφισβήτητη επιρροή ανέκαθεν σε όλους τους τομείς
δραστηριότητας των μελανόλευκων ήταν εκείνος που πρότεινε και έπεισε τους συμπαίκτες
του, πριν πέντε χρόνια, να μεταφέρουν τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις στην
Αθήνα και στο οργανωμένο πρωτάθλημα του Ελαιώνα. Και όπως πάντα, ένας άνθρωπος
που θέλει να εμπνέει και να καθοδηγεί, δε θα μπορούσε να φανεί ασυνεπής στο
ραντεβού. Πάντα εκεί. Ακούραστος ενορχηστρωτής της αμυντικής γραμμής του ΑΟΠ
παρέδιδε μαθήματα αγωνιστικού πάθους και αφοσίωσης σ’ αυτό που λάτρεψε και τον
έκανε να λατρεύεται… Πέντε χρόνια μετά ο απολογισμός προκαλεί ίλιγγο. 99
συμμετοχές, 7 γκολ, συμμετοχή σε δύο τελικούς και αναρίθμητα μεγάλα παιχνίδια
που έφεραν προκρίσεις, χαμόγελα, υστεροφημία ανδρώνοντας τον ποδοσφαιρικά και κάνοντας
τον αυτό που είναι. Ούτε οι στρατιωτικές του υποχρεώσεις πέρυσι αλλά και η
αναγκαστική του μετάθεση στη Χίο, τα οποία αποτελούν και την βασικότερη αιτία
των λιγοστών του απουσιών, δεν στάθηκαν αρκετά να τον κρατήσουν μακριά απ’ αυτό
που αγάπα. Με λίγα λόγια, συνέβαλλε τα μέγιστα σ’ αυτό που είναι σήμερα ο
Παναιγειρατικός σε μία σχέση αμφίδρομη που διατηρείται αναλλοίωτη και άντεξε
στο χρόνο σαν το παλιό καλό κρασί…
Όσο για το τι λέει ο ίδιος; Τα λόγια που αρκέστηκε να πει
για το μαγικό νούμερο των 100 συμμετοχών ήταν τα εξής:
«Είναι μεγάλη τιμή να αγωνίζεσαι σε έναν σύλλογο όπως είναι
ο Παναιγειρατικός, έναν σύλλογο που πρεσβεύει τόσα ιδανικά και κουβαλάει μια
ιστορία από επιτυχίες για παραπάνω από 16 χρόνια. Έναν σύλλογο που το 1996 στην
Αιγείρα Αχαϊάς, όταν και ιδρύθηκε, κανείς δεν φανταζόταν ότι θα φτάσει σε
τέτοιο βεληνεκές. Μια παρέα που όσο περνούσαν τα χρόνια δενόταν όλο και πιο
πολύ. Μακάρι να με αξιώσει ο θεός να αγωνίζομαι για όσο περισσότερο διάστημα
γίνεται για τον αγαπημένο μας σύλλογο».
Ο Ντοάς του σήμερα ατενίζει το μέλλον από την σκοπιά του leader. Μιας φυσιογνωμίας
εμβληματικής που συμβολίζει τόσα πολλά για την ιστορική ομάδα της Αιγείρας που
μόνο ως ηγέτη μπορείς να τον χαρακτηρίσεις. Εξάλλου, μία του απόφαση, μία του
παρέμβαση στα τεκταινόμενα του ΑΟΠ, αγωνιστική και μη, είναι αρκετή για ν’ αλλάξει
τον ρου μιας ολόκληρης ιστορίας. Κι εκείνοι που βιώνουν την μελανόλευκη
καθημερινότητα μπορούν να το αντιληφθούν καθαρά. Το νούμερο 74 του
Παναιγειρατικού δεν είναι παράγραφος, αλλά ολόκληρο κεφάλαιο για την ιστορία
του. Η 100στη του συμμετοχή με την Αρμάδα στο στήθος έρχεται απλώς να σφραγίσει
το μέγεθος της προσφοράς του. Αυτό θα είναι και το κίνητρο για τις επόμενες
εκατό. Γιώργο σ’ ευχαριστούμε. Και εις ανώτερα!
Είπαν:
Για τις αμυντικές του
αρετές:
Δημήτρης Μάντζος (πρώην αρχηγός και νυν παίκτης-προπονητής
του ΑΟΠ): «Ο Γιώργος Ντοάς είναι η πεμπτουσία της άμυνας του Παναιγειρατικού!».
Πέτρος Παπανικολάου (πρώην προπονητής του ΑΟΠ (2008-2012)):
«Δε μασάει… είναι πολύ δυναμικός στο παιχνίδι του. Έχει αντιμετωπίσει με
επιτυχία όλα αυτά τα χρόνια πολύ καλούς επιθετικούς και αυτό πέρα από ικανότητα
δείχνει και διάρκεια. Δεν είναι ο αμυντικός που θα σε θαμπώσει με την τεχνική
του ή την ταχύτητα του αλλά είναι πολύ αποτελεσματικός».
Φίλιππος Κρεκούκιας (συμπαίκτης και β’ προπονητής του ΑΟΠ):
«Το στοιχείο που τον χαρακτηρίζει στο γήπεδο είναι η δύναμη. Πάνω σ’ αυτό
έχτισε τ’ όνομα του. Όσο, όμως, περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και καλύτερος και
πιο έμπειρος».
Γιάννης Λάμπρου (συμπαίκτης επί μια 5ετία στην άμυνα του
ΑΟΠ): « Μεγάλο του πλεονέκτημα η δύναμη με την οποία μπαίνει στις φάσεις».
Για την συνολική του
συνεισφορά στον ΑΟΠ:
Δημήτρης Μάντζος: «Η προσφορά του Γιώργου στον ΑΟΠ είναι
ανεκτίμητη. Είχα την τύχη και την ευλογία να είμαι μέλος αυτής της ομάδας από
την πρώτη ώρα της ύπαρξης της, όπως άλλωστε και ο Γιώργος. Τόσα χρόνια ένιωσα
και νιώθω κάθε μέρα που περνά ότι ο Παναιγειρατικός δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα χωρίς αυτόν.
Πέραν των όσων κατορθώνουμε μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, το μεγάλο
στοίχημα παίζεται στα αποδυτήρια και στις σχέσεις των ανθρώπων. Κι εκεί ο
Γιώργος έχει αποδείξει ότι το να είσαι ιδρυτής δεν είναι τίτλος τιμής αλλά
βάρος ευθύνης και χρέος προς την ιστορία. Τη φετινή χρονιά, την πιο δύσκολη της
διαδρομής της Αρμάδας, ο Ντοάς ήταν κάτι παραπάνω από “παλιός” και γι’ αυτό το λόγο
του κι εγώ του χρωστάω πολλά περισσότερα από ένα απλό “ευχαριστώ”».
Πέτρος Παπανικολάου: «Αποτελεί έναν από τους στυλοβάτες και
τους κύριους υπεύθυνους για την αξιοπρεπή και κατά περιόδους πολύ καλή παρουσία
της ομάδας μας στα αθηναϊκά γήπεδα».
Φίλιππος Κρεκούκιας: «Από τους παίκτες-σύμβολα στην ιστορία
του ΑΟΠ με πολύτιμη αγωνιστική και όχι μόνο συνεισφορά από την ίδρυση της ομάδας».
Γιάννης Λάμπρου: «Στυλοβάτης εντός και εκτός γηπέδου».
Για τον χαρακτήρα του:
Δημήτρης Μάντζος: «Με τον Γιώργο μας ενώνει μια βαθιά φιλία
και ένας αμοιβαίος σεβασμός. Έχουμε διαφωνήσει σε πολλά αλλά έχουμε συμφωνήσει
σε ακόμη περισσότερα. Κατά καιρούς οι όποιες αντιθέσεις έχουν δημιουργηθεί-και
εν τέλει διευθετηθεί-με μόνο κριτήριο και σκοπό το καλό της Ομάδας. Εκτιμώ απεριόριστα
ότι παραμένει ένας αγνός άνθρωπος και ο ίδιος ακριβώς χαρακτήρας με το παιδί
που γνώρισα το 1995 στην Αιγείρα. Η ανθρώπινη σχέση μου μαζί του αποτέλεσαν το
γόνιμο έδαφος όχι απλώς για μια πολύχρονη φιλία αλλά και για την πιο όμορφη
ποδοσφαιρική ιστορία που έχω ακούσει...»
Πέτρος Παπανικολάου: «Το μεγαλύτερο προσόν του Γιώργου δεν
βρίσκεται στα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά αλλά στον χαρακτήρα του. Παρ’ ότι
μέσα στο παιχνίδι δείχνει πολύ σοβαρός, κουβαλάει μια τρέλα που τον βοηθάει να
αντιμετωπίζει καταστάσεις τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου. Είναι
πάντα κοντά στην ομάδα και προσωπικά θα ήθελα να τον ευχαριστήσω γιατί ενώ η
απομάκρυνση του από την τεχνική ηγεσία του ΑΟΠ το 2008 έγινε λίγο απότομα, δεν
με αντιμετώπισε με καχυποψία και με βοήθησε πάρα πολύ στην θητεία μου ως
προπονητής. Εύχομαι να τις χιλιάσεις!!!»
Φίλιππος Κρεκούκιας: «Είναι πολύ ισχυρή προσωπικότητα και
μας βοηθάει μέσα στο γήπεδο καθώς ξέρει πότε να είναι ψύχραιμος και πότε να δείχνει
τον απαιτούμενο τσαμπουκά».
Γιάννης Λάμπρου: «Καλό παιδί παρά το κάπως “άγριο”
παρουσιαστικό του!»
